Ο τελευταίος Δικηγορικός Σύλλογος που ιδρύθηκε στην Ελλάδα είναι αυτός του Κιλκίς. Και δεν έφταιγε γι' αυτό η ...ποιότητα των δικηγόρων του αλλά η αδιαφορία του Κράτους που αφελώς ή σκοπίμως θεώρησε ότι το Κιλκίς δεν ήταν άξιο μιας δικαστικής έδρας. Την ώρα που οι νομοί Πέλλας, Ροδόπης, Ηλείας κλπ είχαν από δύο Πρωτοδικεία ο καθένας, ο Νομός Κιλκίς δικαστική του έδρα είχε τη Θεσσαλονίκη. Και μπορεί μεν διοικητικά το Κιλκίς να έγινε ανεξάρτητος Νομός μόλις το 1927 (μέχρι τότε ήταν επαρχία του Ν. Θεσ/νίκης) αλλά δικαστικά παρέμεινε επαρχία της "Συμπρωτεύουσας" μέχρι το έτος 1975 που για πρώτη φορά ιδρύθηκαν Πρωτοδικείο και Εισαγγελία στο Ν. Κιλκίς. Και μιλάω για δικαστική έδρα γιατί προϋπόθεση ύπαρξης Δικηγορικού Συλλόγου είναι η ύπαρξη Πρωτοδικείου.
Πράγματι με το Ν.196 της 11/18-10-1975 (αρθρ. 1 παρ.1) συνεστήθη για πρώτη φορά στο Κιλκίς "δικαστήριον Πρωτοδικών υπό την ονομασίαν Πρωτοδικείον Κιλκίς, εδρεύον εν Κιλκίς". Παραπέρα ο Νόμος προέβλεψε ότι με Προεδρικά Διατάγματα και Υπουργικές Αποφάσεις θα ρυθμισθούν τα ζητήματα α) του τόπου συνεδριάσεων του Πρωτοδικείου, β) του αριθμού των οργανικών θέσεων των δικαστικών υπαλλήλων και γ) της ημερομηνίας ενάρξεως της λειτουργίας του Πρωτοδικείου. (Για την ιστορία αναφέρω ότι το πρώτο ρυθμίστηκε με την ΥΑ 88382/16-7/9/1976 (Δικ/σύνης), το δεύτερο με το ΠΔ 66/28.1-4-2-1976 και το τρίτο με την ΥΑ 96845/22-28/11/1991 (Δικ/σύνης)).

Ως προς την παράσταση των Δικηγόρων ο Νόμος στο αρθρ. 2 παρ. 2 όριζε επί λέξει: "Κατά την πρώτην εφαρμογήν του παρόντος και μέχρι συστάσεως του Δικηγορικού Συλλόγου Κιλκίς επιτρέπεται να παρίστανται και να ενεργούν διαδικαστικάς πράξεις ενώπιον των Δικαστηρίων Κιλκίς οι παρά τη περιφέρεια του Πρωτοδικείου Θεσ/νίκης διορισμένοι δικηγόροι".
Έτσι λοιπόν "μέχρι συστάσεως του Δικηγορικού Συλλόγου Κιλκίς" στα Δικαστήρια του Κιλκίς παρίσταντο οι Δικηγόροι της Θεσσαλονίκης στον Δικηγορικό Σύλλογο της οποίας ήταν εγγεγραμμένοι όλοι οι Κιλκισιώτες Δικηγόροι.
Είτε γιατί τα συμφέροντα των δικηγόρων Θεσσαλονίκης ήταν μεγάλα, είτε γιατί ο αριθμός των δικηγόρων του Κιλκίς ήταν μικρός, η δια νόμου σύσταση Δικηγορικού Συλλόγου στο Κιλκίς καθυστέρησε ένδεκα ολόκληρα χρόνια.
Έτσι μόλις το έτος 1986 με το Νόμο 1649 συνεστήθη ο ΔΣΚ. Και μη νομίσει κανείς ότι η Πολιτεία αφιέρωσε έναν ολόκληρο Νόμο στο Κιλκίς. Δεν του έκανε την τιμή να του χαρίσει ούτε ένα άρθρο. Απλά με μια παράγραφο και μόνο σε κάποιο άρθρο (τρίτη παράγραφος του αρθρ.2) κατόρθωσε το Κοινοβούλιο να συστήσει Δικηγορικό Σύλλογο στο Κιλκίς και να ορίσει τις διαδικασίες λειτουργίας του. Έτσι στην παράγραφο αυτή προβλέπεται ότι προσωρινή πενταμελής Επιτροπή από Δικηγόρους που έχουν γραφεία στην πόλη του Κιλκίς θα ασκεί τη Διοίκηση του Συλλόγου μέχρι να γίνουν αρχαιρεσίες για την εκλογή τακτικής Διοίκησης. Παραπέρα προβλέπονται οι διαδικασίες μετάθεσης των δικηγόρων από το Δικηγορικό Σύλλογο Θεσσαλονίκης στο Δικηγορικό Σύλλογο Κιλκίς και τέλος με το τελευταίο και "καυτό" εδάφιο της παραγράφου αυτής, ορίζεται ότι "Δικηγόροι διορισμένοι στα Πρωτοδικεία Θεσσαλονίκης και Κιλκίς, δύνανται να ασκούν τα καθήκοντά τους και να ενεργούν διαδικαστικές πράξεις τόσο στην περιφέρεια του Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, όσο και στην περιφέρεια του Πρωτοδικείου Κιλκίς".

Το τελευταίο αυτό εδάφιο, για τους τότε δικηγόρους του Κιλκίς ήταν κλοτσιά που έχυνε το γάλα με την καρδάρα. Διότι καλή ήταν η σύσταση του Δικηγορικού Συλλόγου Κιλκίς, αλλά η ελεύθερη άσκηση διαδικαστικών πράξεων στην περιφέρειά του από δικηγόρους του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης αναιρούσε το νόημα της σύστασης του νέου Συλλόγου αφού τίποτε δεν άλλαζε στη δικηγορική ύλη από αυτό που ήδη ίσχυε.
Αυτή η ρύθμιση αφενός έβλαπτε τα συμφέροντα των Κιλκισιωτών Δικηγόρων και αφετέρου ήταν αντίθετη προς τη ρύθμιση του Ν.3026/54 (Κώδικα περί Δικηγόρων) αφού εκεί προβλέπεται (αρθρ.193) ότι κάθε Δικηγορικός Σύλλογος λειτουργεί στην έδρα του Πρωτοδικείου του.
 Έτσι παρότι υπήρχε Δικηγορικός Σύλλογος "στα χαρτιά", στην πράξη αυτός δεν λειτουργούσε διότι οι τοπικοί δικηγόροι δεν δέχονταν να οριστούν από τον Υπουργό Δικαιοσύνης μέλη της προσωρινής Επιτροπής που θα ασκούσε τα καθήκοντά της μέχρι την ανάδειξη τακτικής διοίκησης που θα προερχόταν από τις αρχαιρεσίες. Σύσσωμοι οι δικηγόροι του Κιλκίς θεωρούσαν "κοροϊδία" τη ρύθμιση αυτή και έστελναν μηνύματα στον Υπουργό ότι δεν πρόκειται να λειτουργήσει ο Σύλλογος αν δεν αποκτήσει προηγουμένως την "αυτονομία" του.
Η αντίδραση αυτή των τοπικών δικηγόρων όχι μόνο δεν στενοχωρούσε τον εκάστοτε Υπουργό Δικαιοσύνης, αλλά αντίθετα τον ανακούφιζε, αφού ήταν βέβαιο
πως αν επιχειρούσε "αποδέσμευση" του Κιλκίς από τη Θεσσαλονίκη, θα υφίστατο τις αφόρητες πιέσεις του δεύτερου μεγαλύτερου
Δικηγορικού Συλλόγου της χώρας.
Αυτή η κατάσταση κράτησε μέχρι το 1991. Τελικά επικράτησαν φρονιμότερες σκέψεις και η πλειοψηφία των τοπικών δικηγόρων συνετάγη με την άποψη
του "γέροντα σοφού" συναδέλφου Ηρακλή Παττακού.
-"Ας λειτουργήσουμε πρώτα το Σύλλογο και μετά ως Σύλλογος πλέον να ασκήσουμε πιέσεις στο Υπουργείο για την αυτονομία μας".
Πράγματι οι αρχαιότεροι τότε Κιλκισιώτες συνάδελφοι διεμηνύσαμε στον Υπουργό Δικαιοσύνης ότι επιθυμούσαμε τη λειτουργία του Δ.Σ.Κ.

Ανταποκρινόμενος ο Υπουργός, με την υπ' αριθμ. ΥΑ 96845 της 22-28/11/1991 απόφασή του όρισε ημερομηνία έναρξης λειτουργίας του Δ.Σ.Κ. την 11-10-1991
και με την ίδια απόφαση όρισε τους παρακάτω Δικηγόρους μέλη της προσωρινής 5μελούς Επιτροπής:
1.    Παυλίδης Θεόδωρος
2.    Παπαδόπουλος Γεώργιος
3.    Κορωνίδου Νικολέτα
4.    Φλωρίδης Γεώργιος
5.    Ιωαννίδου Μαρία
Αν και η απόφαση δεν όριζε τον Πρόεδρο της Επιτροπής, ομόφωνα τα μέλη της Επιτροπής εξέλεξαν άτυπα ως Πρόεδρο τον συντάκτη του παρόντος κειμένου (Θεόδωρο Παυλίδη).
Αυτή η "εκλογή" φόρτωσε ευθύνες στον Πρόεδρο, ο οποίος σε τακτό χρόνο έπρεπε να φροντίσει ώστε να γίνουν οι σχετικές ενημερώσεις των συναδέλφων,
να γίνουν οι μεταθέσεις των συναδέλφων από τον Δ.Σ.Θ. στον Δ.Σ.Κ., να οργανωθεί αρχειακά και διοικητικά ο Σύλλογος, να γίνουν οι σχετικές αλληλογραφίες
με το Υπουργείο Δικαιοσύνης κλπ. Γραμματέας δεν είχε προσληφθεί ακόμη και έτσι όλες οι αιτήσεις, πρακτικά, αλληλογραφίες κλπ εγράφησαν
δια χειρός του ...Προέδρου.
Πάντως στις 23-2-1992 που ορίστηκε ως μέρα αρχαιρεσιών για την ανάδειξη τακτικής Διοίκησης (ΥΑ 109779 Δικαιοσύνης της 22-28/11/1991) τα πάντα ήταν έτοιμα.
Οι πρώτες εκλογές έγιναν στο ακροατήριο του Ειρηνοδικείου Κιλκίς.
Τα εγγεγραμμένα και δικαιούμενα ψήφου μέλη του Συλλόγου ήταν μόλις 17.
Τα μέλη αυτά ήταν:
1) Κωνσταντινίδης Ιωάννης, 2) Παυλίδης Θεόδωρος, 3) Ιωαννίδου Μαρία,
4) Φλωρίδης Γεώργιος, 5) Παπαδόπουλος Γεώργιος,
6) Παπαδόπουλος Νίκος, 7) Κορωνίδου Νικολέτα, 8) Πολίτης Σταύρος,
9) Σαμολαδά Ξανθίππη, 10) Ξανθοπούλου Ελένη, 11) Τάταρη Μαρία,
12) Ανδριανάκη Κυριακή, 13) Παναγιωτίδου Ευανθία, 14) Παττακός Στυλιανός, 15) Αθανασιάδης Ιωάννης, 16) Μαβίδης Βλάσιος και 17) Μακρής Δημήτριος.

Στις αρχαιρεσίες πρώτος του Συλλόγου εκλέχθηκε ο Θεόδωρος Παυλίδης (συνυποψήφιός του ήταν ο συνάδελφος Ιωάννης Κωνσταντινίδης) και μέλη του ΔΣ εκλέχθηκαν οι: Φλωρίδης Γεώργιος, Κορωνίδου Νικολέτα, Ιωαννίδου Μαρία και Παπαδόπουλος Γεώργιος (δηλ. τα ίδια μέλη της προσωρινής Επιτροπής).
Η θητεία του νέου ΔΣ ήταν περιορισμένη, δηλ. μέχρι την 15-3-1993 οπότε και έγιναν νέες εκλογές μαζί με όλους τους Δικηγορικούς Συλλόγους της χώρας.
Από τα πρώτα μελήματα του νέου Δ.Σ. ήταν η μίσθωση γραφείων και η πρόσληψη γραμματέως. Ως πρώτα γραφεία μισθώσαμε το διαμέρισμα της οδού 21ης Ιουνίου 199 (ιδιοκτησίας Κ. Κορωνίδη) και πρώτη γραμματέας προσλήφθηκε η Ευδοξία Φλωρίδου, ύστερα από δημόσια προκήρυξη της θέσης και διαγωνισμό.
Τα πρώτα έπιπλα και βιβλία δωρήθηκαν στο Σύλλογο από το συνάδελφο Ηρακλή Παττακό και η προσφορά αυτή βελτίωσε την αισθητική εικόνα και λειτουργική δυνατότητα του Συλλόγου, δεδομένου ότι αυτός ξεκίνησε το βίο του χωρίς οικονομικούς πόρους.
Με αυτές τις συνθήκες και με αυτές τις προϋποθέσεις, ο Δ.Σ.Κ. ξεκίνησε τη λειτουργία του εκπροσωπώντας τα μέλη του επάξια και ασκώντας όπου δει τις νόμιμες παρεμβάσεις του.
Το ζήτημα της αυτονομήσεως από το Δ.Σ.Θ. παρέμεινε στις προτεραιότητές του. Έτσι όλες οι διοικήσεις του Συλλόγου άρχιζαν να πιέζουν πολιτικά ώστε να καταργηθεί το δικαίωμα των δικηγόρων Θεσσαλονίκης να ασκούν διαδικαστικές πράξεις στην περιφέρεια των Δικαστηρίων Κιλκίς.
Τελικά η Βουλή των Ελλήνων με μία παράγραφο και μόνο κατήργησε το δικαίωμα αυτό των δικηγόρων Θεσσαλονίκης (αρθρ.20 παρ.6 του Ν.2298/4-4-1995).
Οι δικηγόροι Θες/νίκης αντέδρασαν έντονα στη "σχεδιαζόμενη τροπολογία" αλλά η ψήφιση του νόμου εσίγησε κάθε αντίθετη φωνή, αφού οι "φωνασκούντες" εγνώριζαν ότι επί της ουσίας ο Σύλλογός μας είχε δίκαιο.

Για την ιστορία αναφέρω ότι μέχρι σήμερα Πρόεδροι του Δικηγορικού Συλλόγου Κιλκίς υπήρξαν οι ακόλουθοι:

1)Παυλίδης Θεόδωρος (23/2/1992- 15/3/1993),
2)Φλωρίδης Γεώργιος (16/3/1993-Οκτ 1993),
3)Παπαδόπουλος Νικόλαος (Οκτ 1993-15/3/1996) και (16/3/1996-15/3/1999),
4)Αθανασιάδης Ιωάννης (16/3/1999-15/3/2002),
5) Κορωνίδου Νικολέτα (16/3/2002-15/3/2008)
6) Γεωργαντάς Γεώργιος από 16/3/2008 έως σήμερα.

Μου ζητήθηκε από τον Πρόεδρο του Συλλόγου Γεωργαντά Γεώργιο να γράψω το ιστορικό ιδρύσεως και λειτουργίας του Δικηγορικού Συλλόγου Κιλκίς για να χρησιμοποιηθεί στο site του Συλλόγου. Νομίζω ότι το έπραξα. Και το έκανα κυρίως μέχρι τα πεπραγμένα του πρώτου Διοικητικού Συμβουλίου, οπότε και τέθηκαν τα θεμέλια λειτουργίας του.
Από κει και πέρα όλα τα Διοικητικά Συμβούλια που εξελέγησαν μέχρι σήμερα έγραψαν τη δική τους ιστορία ανάλογα με τις δυνατότητες και ικανότητές τους.

Αυτό όμως είναι μια άλλη ιστορία.

Συναδελφικά

Ο ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ
ΘΕΟΔΩΡΟΣ Ε. ΠΑΥΛΙΔΗΣ
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ (Α.Μ. 004)
ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ Δ.Σ.Κ.